Nove rapaces con DCA aprenden a vivir outra vez nun piso

Sarela promove un programa para axudarlles a construír un futuro.

José Antonio, un fontaneiro que traballaba como autónomo, casado e con dúas fillas de 11 e 4 anos, sufriu en agosto do 2012 dano cerebral grave por mor dun ataque cardíaco mentres xogaba ao fútbol. El é unha das nove persoas con este problema de saúde, con idades entre 25 e 36 anos, que participan desde outubro no programa ‘Construíndo futuro’, da asociación de dano cerebral Sarela, para que recuperen a máxima autonomía e se integren social e, se é posible, tamén laboralmente.

Os nove acoden a un piso de Fontiñas. Alí ensínanlles actividades necesarias para vivir sos. As últimas semanas o empresario hosteleiro José Balboa impártelles un curso básico de cociña. Tamén aprenden a organizarse no fogar, xestionar o seu diñeiro, e outras cuestións que antes sabían, dificultadas polo deterioro do dano cerebral.

José Antonio quixo facer na súa casa unha instalación de fontanería, que antes do ataque cerebral era habitual e fácil para el, pero non puido: “esquecín moito, agora sinto moita limitación para a profesión, terei que buscar outra cousa”, afirma.

Ana Ruiz, terapeuta de Sarela, explica que tanto estas nove persoas como as súas familias teñen especial inquietude polo seu futuro: “todos superaron con éxito programas de rehabilitación, que xa non son suficientes para a súa situación; agora deben integrarse na vida real de novo, e quen teñen maiores secuelas de discapacidade teñen que adaptarse e buscar alternativas. Para iso hai que ofrecerlles os apoios que necesitan”, explica.

O cambio repentino na vida destes mozos “demostra que a discapacidade non é un problema persoal, senón social. Por iso non só se trata de construír futuro para eles, senón para a sociedade, que debe pensar en ter recursos para afrontar estas situacións”, agrega Ana. Son nove historia diferentes. Algún volveu traballar, ou conducir; exercer como voluntario no banco de alimentos; practicar deportes como fútbol ou golf; e a maioría están en proceso de procura de emprego. Carlos, 29 anos, afectado desde os 21, di que agora ten “todo o tempo ocupado”. Antes formouse para varias profesións, entre elas garda de seguridade, que agora non poderá exercer; pero busca outras opcións.

*Reportaxe de Joel Gómez publicada en La Voz de Galicia.